Berichten

Wetenschappers als alchemisten die nog steeds met smartwatches COVID-19 willen aantonen

wetenschappersJe kunt het moderne alchemie noemen. Wetenschappers die met wearables, zoals (Apple) smartwatches en fitnesstrackers(Fitbit) een corona-besmetting bij iemand in een vroeg stadium willen aantonen. Met een klein beetje gezond verstand is zoiets al zeer onwaarschijnlijk, omdat het geen PCR of antilichaamtest betreft. Men probeert op nogal indirecte wijze een detectie te “bewijzen”. Al vroeg in de coronapandemie in 2020 kon men her en der op het internet al lezen dat wetenschappers druk doende waren met wearables om corona te detecteren. Ik schreef er op 25 mei en 30 juni 2020 al over. Afgelopen week berichtte het Nederlandse online magazine SmartHealth in een artikel waarin men healthtrackers(lees: wearables) analyseert. Daarin een alinea over onderzoek aan de Stanford University en het Mount Sinaï Hospital, één van de grootste academische ziekenhuizen in de USA over het aantonen van COVID-19 besmettingen met (Apple) smartwatches. Het blijkt weer veel geschreeuw en weinig wol.     Lees meer

Apple “koopt” studie over opsporen atriumfibrilleren met Apple Watch

AppleApple betaalde fors voor onderzoek om met gebruik van de Apple smartwatch een vorm van onregelmatige hartslag, atriumfibrilleren, op te kunnen sporen. Op 14 november 2019 verscheen in het New England Journal Medicine de eindconclusie van de Apple Heart Study onder 419.297 Apple Smartwatch gebruikers. Op 20 maart 2019 schreef ik een artikel over het voorlopige resultaat. Onder het onderzoek staat: funded by Apple. Bij doorlezen van documentatie over eventuele financiële belangenverstrengeling van de auteurs blijkt dat 16 van de 22 auteurs een toelage van Apple kregen dan wel een honorarium. Het is ronduit schokkend om te zien hoeveel auteurs financiële banden hebben met het bedrijf waarvan een product onderzocht wordt. De smartwatch blijkt maar een uiterst beperkte bijdrage te leveren aan het opsporen van atriumfibrilleren. Toch perst men er in de eindconclusie nog uit dat deze studie een basis verschaft voor grootschalige pragmatische studies. Commerciëler kan het eigenlijk niet.     Lees meer

Overdreven positivisme over Apple Heart study met smartwatch

smartwatch ECG

Op 16 maart 2019 kwam de Stanford University in de V.S. met de voorlopige resultaten van een in 2017 in samenwerking met Apple opgezette studie. Die gaat over het detecteren van boezemfibrilleren (atriumfibrilleren) met behulp van de Apple smartwatch. De resultaten die men meldt lijken aardig, maar er valt nogal wat op af te dingen. Stanford en Apple brengen het als een doorbraak in het detecteren van atriumfibrilleren(AF) in de populatie. Het is echter maar een beperkt hulpmiddel vanwege de niet al te grote nauwkeurigheid. Dat valt niet direct op door de manier van presenteren van de voorlopige resultaten. Veel media in de USA, maar ook diverse in Nederland doken er dan ook gretig bovenop om het positief te labelen. Het detecteren gaat echter gepaard met nogal wat onnauwkeurigheid. Lang niet alle personen met AF spoort men met de smartwatch op. Afwijkend bevonden smartwatch-meldingen zijn bij lange na niet allemaal terug te vinden met de gouden standaard: het ECG. Bovendien is het onmogelijk om  met de studie na te gaan of mensen die geen afwijkende melding krijgen ook allemaal geen AF hebben. Lees meer

Onderzoek wearables niet bepaald vlekkeloos. Sloppy science

wearable

Tegenwoordig zie je steeds meer mensen sporten of anderszins actief bezig zijn terwijl ze een zogenaamde “wearable fitnesstracker” of kort gezegd een “wearable” dragen. Het zijn elektronische apparaten, die de polsfrequentie, het aantal afgelegde stappen, de verbruikte calorieën etc. bijhouden. Met enige regelmaat verschijnen er artikelen over deze apparaten waarin deze met elkaar vergeleken worden. De Stanford University in de Verenigde Staten rapporteert daar ook met enige regelmaat over. Niet altijd blijkt de academische opzet garant te staan voor een deugdelijke proefopzet. Zeer recent verscheen een artikel van de Stanford Universiteit waarin de Apple Watch, Basis Peak, Fitbit Surge, Microsoft Band, Mio Alpha 2, PulseOn, en Samsung Gear S2 vergeleken werden ten aanzien van hartfrequentie en energieverbruik bij verschillende activiteiten. De conclusie van dat artikel was dat de hartfrequentie bij inspanning wel betrouwbaar gemeten kan worden met de fitness-sensoren, maar niet het calorieverbruik. Een kritische Amerikaan, Ray Maker, werkzaam in de IT-industrie, fanatiek sporter en eigenhandig tester van vrijwel alle “wearables” die op de markt gekomen zijn, laat op zijn eigen website zeer helder zien wat er allemaal schort aan de testen die in het Stanford-onderzoek gebruikt zijn. Op de website DCRainmaker plaatste hij op 8 juni 2017 een artikel getiteld “Thoughts on the wearables studies (including The Stanford Wearables study)” .  Hij laat zien dat de basis waarop de conclusies gebaseerd zijn, boterzacht is en dat conclusies op basis van de metingen met wearables zeer wankel zijn.

Lees meer

Nictiz verwart diagnoses stellen met hypochondrie bevorderen

gezond?

In samenwerking met Nictiz verscheen op 18 maart 2017 in de Volkskrant een artikel van Ellen de Visser en Bard van de Weijer met al titel: “Iedereen kan eigen gezondheid in de gaten houden; maar is de arts daarbij gebaat?” en als subkop: “De moderne patiënt stelt zijn eigen diagnose”. De programmaleider van de eHealth-monitor Johan Krijgsman van Nictiz was verantwoordelijk voor de inhoud, zo blijkt op de Nictiz-website. Bij lezing van het artikel in de Volkrant valt op dat inhoud geenszins de conclusie rechtvaardigt dat de moderne patiënt zijn eigen diagnose stelt. Het verhaal gaat meer over het vastleggen van parameters van  eigen lichaamsfuncties met wearables door de “worried well”, dan om het stellen van diagnoses.  Waar het dan in het artikel wel gaat om een diagnose stellen haalt men een voorbeeld uit een Amerikaans onderzoek aan, dat de toets der kritiek absoluut niet kan doorstaan. De facto staat in het artikel in de Volkskrant eigenlijk niets zinnigs over het zelf diagnoses stellen. In het artikel van de journalisten Ellen de Visser en Bard van den Weijer komt wel ter sprake dat het met veel apps vastleggen van lichaamsfuncties het gevaar in zich draagt dat hypochondrie een serieus risico is.

Lees meer